Bloglarda yeni bir furya başladı. Blogcular akıllarına gelen ilginçlikleri, yaşadıklarını vs. kısa kısa maddeler halinde yazıyorlar artık. Çok da eğlenceli oluyor. Yazan için kolaylık, okuyan için güzel vakit geçiyor. Madem öyle ben de bu işe el atayım dedim. Benim neyim eksik?
- Şu forward maillerle gelen "on kişiye göndermezsen Allah belanı versin" tarzındaki yazılara hala inanan, endişelenip ona buna gönderen insanlar var ya, işte onları ıslata ıslata dövmek istiyorum. Yıllar geçti, hala mail kutuma düşüyor bu saçmalıklar.
- Az önce arkadaşım telefonuna "4 asker şehit oldu, herkes dua okusun, bu mesajı herkese gönder" diye bir mesajın geldiğini söyledi. Yakında evlere de dadanacak bu manyaklar. Hayır ciddi ciddi korkmaya başlıyorum. Telefonunu nerden buldunuz adamın hasta mısınız?
- Geçenlerde sevgili dostum Parahuman'ı ziyaret etmeye kalktım taa Kartal Uğur Mumcu mahallesine gittim. Aydos Ormanı var orda, çok güzel. Uğur Mumcu mahallesi tahmin ettiğimden daha nezih, daha huzurlu bir mekan (daha farklı ne bekliyordum bilmiyorum). Halı sahaya gidip maç izledik, kavga çıktı, çok eğlendik. Uzun süredir gülmediğim kadar güldüm. Niyeyse duygulandım bak şimdi, dostuma buradan selamlarımı iletesim geldi. Aydos'a gidin görün. İstanbul'da hala yemyeşil kocaman ormanlar var. Gerçekten.
- Uğur Mumcu'ya giderken arkadaşım bana sürekli yolu tarif etti mesajla. "Yaklaşınca sağ tarafında kocaman bir orman göreceksin, ormanı görünce bana mesaj at" dedi. Az sonra bir mezarlığın yanından geçtim. Ağaçlar vardı. "Orman dediği bu galiba" diye telefona yeltendiğimde ağaçlık bitti. "Bu değildir," dedim. Sonra gene ağaçlık bir yerden geçtik, bu seferki biraz daha büyüktü. Mesaj attım arkadaşa. O sırada ağaçlıkların içinde bir hastane gördüm. Endişelendim. Biraz sonra da sağ tarafımda cidden kocaman bir orman gördüm. Meğer bahsettiği orman orasıymış. Eheh.
- Sokak arasında top oynayan çocukların topu bana doğru gelmeye başladığında ve çocuklar "abi top abii abii topu at abiiee" diye seslenmeye başladıklarında soğuk soğuk terler dökmeye başlarım. "Acaba düzgün vurabilecek miyim? Lan ya ıskalarsam? Top alakasız bir yere giderse" endişeleri sarar dört bir yanımı. Çok kötü futbol oynuyorum arkadaş, ne yapayım?
- Ha o çocukların "abi top abii top abii" seslenmelerindeki ince imayı da sezmiyor değilim de o anda ecel terleri dökmekle meşgul olduğumdan o sinsi imayı görmezden ve duymazdan gelirim.
Bakırköy'e otobüsle gitmiş olanlar bilirler. İncirli Caddesi'nden aşağı inip Zuhuratbaba'yı geçtikten sonra yol bitince meydana doğru sola dönersiniz. İşte tam o caddenin başında sol taraftaki binalardan birinde giriş katta bir dairenin penceresinde yaşlı bir amca otururdu. Pencereden gelene geçene, özellikle minibüs ve otobüslere el sallardı. Sevimli bir amcaydı, tanıyan tanımayan herkes geçerken kendisine el sallardı. Bugün uzun bir zamandan sonra oradan geçerken ister istemez kafamı sola çevirdim ve pencerede amcayı değil, amcanın cama asılmış fotoğrafını gördüm. Pencere kenarında oturup el sallarken çekilmiş bir fotoğrafını yapıştırmışlar cama. Anladım ki amca vefat etmiş. Elim alışkanlıktan havaya kalkar gibi olacakken öylece kaldı. Sonra biraz araştırınca ta geçen yıl vefat ettiğini ve bir sürü insan tarafından tanındığını, Facebook'ta adına grup açıldığını, hatta vefat haberinin Hürriyet gazetesinde yayınlandığını falan görünce bir garip oldum. Bir tek ben tanıyorum sanıyordum o amcayı. Rahmetli bildiğin celebrity imiş. Vay be...- "Kıtipiyoz" diye bir kelime var hayatımda hiç kullanmadığım. Aşırı derecede sevimsiz bir kelime. Birisi karşımda kullandığında öylesine rahatsız oluyorum ki anlatamam. Ne anlama geldiğini de az önce öğrendim. "Kıytırık, değersiz," anlamlarına geldiği gibi "mıymıntı" anlamına da geliyormuş. Dünya üzerindeki en gereksiz ve antipatik kelimelerden biridir kendisi.
- Otobüste sevgilisiyle mesajlaşırken gülümseyen kızları gördüğümde içimde zar zor engelleyebildiğim bir dürtü uyanıyor, uzanıp ne mesaj gelmiş diye bakmak istiyorum. Bir gün cidden bu dürtüyü engelleyemeyip kafayı uzatmaktan ve otobüste linç edilmekten korkuyorum.
- Hayır ne biliyorsam sevgilisiyle mesajlaştığını, belki arkadaşıyla mesajlaşıyor kızcağız.
- Son olarak, Ağustos'ta askere gideceğim kesinleşti sevgili okur. Geçenlerde tecilimi bozdurmaya şubeye gittim. En fazla bir saat sonra çıkacağını bilsen de o nizamiyeden içeri girip askeriyenin havasını soluyunca insan işin ciddiyetini anlamaya başlıyor, böyle bir triplere giriyor. Bunu askerliğini yapmış bir arkadaşıma söyledim. "Sen bir de nizamiyeden içeri girip teslim olduğun zaman anlayacaksın işin asıl ciddiyetini," cevabını aldım. Haydi hayırlısı...
sayın fikir terapisti öncelikli olarak çok isterdim ki o orman zannettiğiniz bahçelerin resmini çekip koymuş olsaydınız... ayrıca burdan okurlarınıza da bildirmek isterim ki 6 senedir "gel la çok nezih buralar" dememden sonra gelip buraların nezih olduğunu görünce şaşırmanız beni derinden yaraladı... yalan borcum mu vardı arkadaş sana...